به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین علی طرفی نویسنده و کارشناس زبان و ادبیات عرب در نشست تخصصی با موضوع بررسی مفهوم امر به معروف و نهی از منکر در ادبیات زبان عرب که در خبرگزاری حوزه برگزار شد، ضمن بیان اهمیت امر به معروف و نهی از منکر با اشاره به آیه ۱۰۴ سوره آل عمران، گفت: از نگاه قرآن کریم امت اسلام، امتی است که قائم امور معروف و از بین برنده منکرات باشد.
وی افزود: پس از اقامه نماز، اساس دین مبین اسلام امر به معروف و نهی از منکر است.
حجت الاسلام والمسلمین طرفی، خاطرنشان کرد: اشارات عظیمی در قرآن کریم به این فریضه الهی شده که شایسته است کل ادبا و شعرای جهان اسلام به آن بپردازند.
وی با اشاره به اهمیت فصاحت بیان از نگاه قرآن کریم، گفت: حضرت موسی علیه السلام وقتی نزد فرعون رفتند، فرمودند که این برادر من هارون است که زبانش از من افصح میباشد.
نویسنده و کارشناس زبان و ادبیات عرب تصریح کرد: حضرت موسی از خداوند خواست هارون را به عنوان یارش قرار دهد؛ پس فصاحت بیان دارای اهمیت بالایی است و بر تأثیر کلام میافزاید.
وی با اشاره به لزوم استفاده از شعر عربی در ترویج فریضه امر به معروف و نهی از منکر در جهان اسلام افزود: باید دانست که نظم، چیزی غیر از شعر است و به اندازه شعر تأثیرگذار نیست؛ شعر از شعور نشأت میگیرد و شاعران، انبیا بیان هستند.
حجت الاسلام والمسلمین طرفی، بیان داشت: صحیفه سجادیه کتاب عظیمی میباشد که بخاطر ثقل ادبی و تأثیر کلام آن بر مخاطبینش زبور آل محمد (ص) نام گرفته است.
وی گفت: امر به معروف و نهی از منکر، توصیه و امر به اعمالی میباشد که شریعت اسلام آنها را از ما خواسته یا ما را از آنها منع نموده است؛ انجام این فریضه دینی دارای دستورالعمل و اسلوب خاص خود است.
نویسنده و کارشناس زبان و ادبیات عرب، اظهار کرد: پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله مراتب امر به معروف و نهی از منکر شامل زبانی و عملی و در مرحله آخر نارضایتی قلبی اعلام نموده اند.
وی با اشاره به فرمودهای از امیر بیان حضرت علی علیه السلام، عنوان داشت: ایشان در روایتی در باب اهمیت امر به معروف و نهی از منکر میفرمایند، تمام اعمال صالح و جهاد فی سبیل الله در یک طرف و امر به معروف و نهی از منکر در طرف دیگر واجبات قرار میگیرند و کسی که این فریضه الهی را انجام دهد به اندازه دریایی اجر خواهد برد.
حجت الاسلام والمسلمین طرفی در پایان خاطرنشان کرد: عواملی سبب جذب مردم به دین میباشند؛ یکی از اینها عامل بودن خود مبلغین دین است؛ تأثیر عمل بسیار بیشتر از وعظ و بیان دینی میباشد.